NK Celje – klub, który ma dość bycia wiecznie drugim!

Jako, że w czwartek czeka nas czwarte już starcie w fazie ligowej Ligi Konferencji, zapraszamy na nasz tradycyjny artykuł, w którym poznacie drużynę, z którą przyjdzie nam rywalizować o kolejne europejskie zwycięstwo. Rywalem Białostoczan będzie Mistrz Słowenii – NK Celje – klub, który ma zaskakująco wiele wspólnego z naszą Jagiellonią. 

Nogometni klub Celje został założony w 1919 roku, czyli jest zaledwie o rok starszy od Jagi. Jak wiemy Słowenia uzyskała niepodległość dopiero w 1991 roku, więc do tego momentu kluby słoweńskie miały niemałe problemy z zaistnieniem w europejskiej piłce, gdyż nie potrafiły przebić się do czołówki zespołów w Jugosławii. Dominowały tam głównie kluby serbskie i chorwackie: Crvena Zvezda, Partizan Belgrad, Hajduk Split i Dinamo Zagrzeb. Słoweńcy nigdy do złota się nie zbliżyli, a sukcesem była obecność w najwyższej klasie rozgrywkowej, gdzie najdłużej przebywała Olimpija Ljubljana – bo na 64 sezony w jugosłowiańskiej elicie zagrała tam 22 razy. Samo Celje nigdy do tego poziomu nie dotarło, a ich szczytowym osiągnięciem był krótki epizod w ówczesnej 2 lidze.

Sytuacja zmieniła się w momencie uzyskaniu niepodległości – po utworzeniu niezależnych słoweńskich rozgrywek „Hrabiowie” (bo taki jest przydomek naszego czwartkowego rywala) od razu zaczęli walczyć o krajowe trofea. Początki nie były jednak zbyt szczęśliwe – NK Celje najpierw w 1993 roku zaliczyło występ w przegranym finale Pucharu Słowenii z Olimpiją, by „sztukę” tę powtórzyć 2 lata później, uznając tym razem wyższość NK Mura. W 2003 frustracja była jeszcze większa, gdyż Słoweńcy przegrali finał po raz trzeci, a do tego zajęli drugie miejsce w lidze – ciągle czegoś brakowało, jak niegdyś Jagiellonii. Złą passę udało się przerwać dopiero w 2005, kiedy to NK Celje wreszcie „dowiozło” w finale Pucharu Słowenii wygrywając z ND Gorica 1:0. Był to pierwszy i ostatni triumf w krajowym pucharze mimo aż 10 (!) występów w wielkim finale. Nieco lepiej wygląda to pod kątem walki o krajowy czempionat – aktualni mistrzowie, oprócz złota w sezonie 2023/24, mają też trofeum za sezon 2019/20, czyli – podobnie jak Jagiellonia – nieco spóźnili się z pierwszym mistrzostwem na stulecie. W tabeli historycznej NK Celje zajmuje 2 miejsce za Mariborem, z którym razem może się pochwalić występami w każdym sezonie Prvej Ligi.

Europejskie bęcki

Debiut w Europie przypadł na rok 1993 i udział w nieistniejącym już Pucharze Zdobywców Pucharów, gdzie „Hrabiowie” odpadli w fazie kwalifikacyjnej z duńskim Odense. Następny w 1997 roku nie poradzili sobie w fazie ligowej Pucharu Intertoto  – jednak z uwagi na wątpliwy prestiż rozgrywek, jak również osiągane tam wyniki i poziom rywali (porażka z Lokomotivem Niżny Nowogrod, remisy z Antalyasporem i Proleterem Zrenjanin i zwycięstwo z Maccabi Haifa) trudno to traktować jako wartościowe europejskie doświadczenie. W dalszych latach Słoweńcy głównie odpadali w pierwszych bądź drugich rundach kwalifikacji do przeróżnych pucharów – nie radzili sobie z takimi klubami jak bośniacka Sloboda Tuzla, Levski Sofia, Dacia Kiszyniów, Tromsoe czy Ararat-Armenia. Musieli również uznać wyższość Śląska Wrocław w 2015 roku, kiedy to Polacy odprawili Słoweńców w 1 rundzie kwalifikacji Ligi Europy. Dwa ostatnie sezony przyniosły jednak mały przełom – najpierw klub z nad rzeki Savinji odpadł w rundzie play-off kwalifikacji Ligi Konferencji z Maccabi Tel Aviv, do której doszedł eliminując Vitorię Guimaraes i Neman Grodno, a w tym roku, wykorzystując – tak jak Jagiellonia – benefit gry w kwalifikacjach Ligi Mistrzów, spadali co szczebel i końcowo wylądowali w Lidze Konferencji, pokonując w ostatniej rundzie Pyunik Erewań.

Postać trenera – najbardziej rozpoznawalna osobowość NK Celje

Nie zamierzamy dyskredytować zawodników mistrza Słowenii, ale poza Zanem Karnicnikiem, który zaznaczył swoją obecność w europejskiej piłce golem na Euro 2024 w meczu Słowenia – Serbia, trudno o znajomość pozostałych piłkarzy naszych najbliższych rywali. Zdecydowanie bardziej kojarzymy postać trenera – Alberta Rierę, niegdyś piłkarza Liverpoolu, Galatasaray, Olympiakosu, Bordeaux czy Espanyolu. Hiszpan swoją bogatą karierę zakończył w Słowenii, gdzie w sezonie 2015/16 grywał dla DNS Zavris i FC Koper.